نوزده پنج کوششی است از تصویر مواجهه هنرمند با مرگ.
موضوع مرگ و زندگی همواره انسان را در ”برزخ“ اکنون به بند کشیده و به تفکر، وا می دارد. مرگ، بسان سیاه چاله ای است عمیق، هنگامی که در افق رویدادش قرار می گیریم، با تنشی ناگهانی هنرمند را در ناکجایی میان فاجعه به دام می اندازد... آن را می بیند، تـجربه می کند، آشکار می سازد، و ثبت میکند. هنرمند بخش های رویت ناپذیر هستی اش را بر ملا می سازد و می کوشد با تقابل مرگ و زندگی، زندگی را بازیابد. هنرمندان حاضر در این نـمایشگاه با آگاهی و در جدالی خاموش جهان را می گریزانند تا با زمان حقیقی به ضرباهنگی نو، به جریان درآید و امید نامـمکن رستگاری را زنده نگه دارد. | مـینا نـادری
ـــــ ــــــ ــــــ ــــــ ــــــ ـــــ ــــــ ــــــ ــــــ ــــــ ـــــ ــــــ ــــــ ــــــ ــــــ
مجموعه ارائه شده تامل در آثاری است که مضمون کیفی( تولد، زندگی و مرگ ) در آنان مسلط شده و به دو عنصر انهدام یا تغییر، تقلیل یافته و به بار نشسته اند. نـحوه ارائه آثار به تامین این نگاه از منظر هفت پیکر ( بهرام نامه ) نظامی می پردازد، هفت گنبد رنگی، که در آنها داستانهایی به نظم در آمده است و درون مایه مفصل بندی این نـمایشگاه است. زبان آیکونیک رنگها، مدخلی برای درک اهمیت روزها که در صدد تعریف پیش از تولد، تولد، زندگی و مرگ است. | عیسی جباری
+ مشاهده‌ی نمایشگاه (360 درجه)
